Rozdział trzeci

    Po lekcjach cichutko wymknęłam się ze szkoły. Przez całą drogę wydawało mi się, że ktoś za mną idzie, więc przyspieszyłam kroku. Weszłam do domu i poszłam na górę do mojego pokoju. Rozsunęłam pomarańczowe zasłony i wyjrzałam przez okno. Miałam zamiar pójść potem na koncert. Był taki ładny dzień, że szkoda było siedzieć w domu. Nagle przeszył mnie lodowaty dreszcz. W okno mojego pokoju z ironicznym uśmiechem wpatrywał się Kastiel. Cofnęłam się gwałtownie.

    Postanowiłam, że wyjdę na dwór i powiem mu prosto w twarz co o nim sądzę. Na ulicy pełnej ludzi nic mi przecież nie zrobi.

- Hej, odwal się ode mnie wreszcie- krzyknęłam, zatrzymując się od niego w odległości pięciu metrów.

- Bo co? Naślesz na mnie blondasa z dyrektorką? Dobre sobie- zaśmiał się nienaturalnie.

- Co ja ci takiego zrobiłam? Czego ode mnie chcesz?

- Co mi zrobiłaś? Skradłaś mi spokojny sen- powiedział cicho i wpatrzył się intensywnie w moje oczy. Zarumieniłam się.

- Zadowolona?- szepnął, przybliżając się do mnie. Gdy był już kilkadziesiąt centymetrów ode mnie, cofnęłam się nieznacznie. Pachniał tak męsko, a ja zawsze miałam słabość do takich perfum. Sama nie wiedziałam, czego w tym momencie pragnęłam. Tego, żeby sobie poszedł czy, żeby mnie pocałował. On nie zrażony moim cofnięciem się, objął mnie w talii i przyciągnął do siebie. Delikatnie dotknęłam dłonią jego policzka, a on nachylił się i zaczął mnie całować. Mocno i z pasją. Trzymał mnie jak swoją własność, nie podobało mi się to, ale miałam słabość do tego chłopaka. Tak. Miałam do niego słabość.

    W pewnym momencie przestał całować, a ja wolno otworzyłam oczy. Odsunął się ode mnie, jak od czegoś obrzydliwego i uśmiechnął się tryumfalnie. Poczułam się jak śmieć. Wiedział, że może zrobić ze mną co tylko zechce. Jak ja w tym momencie nienawidziłam tego chłopaka. Poczułam do siebie niechęć. Kastiel był okropny i w dodatku specjalnie mi się nie podobał, ale byłam mu uległa jak owieczka wilkowi.

- Nienawidzę cię- szepnęłam. Zauważyłam, że jego oczy na moment pociemniały, ale nic nie powiedział. Odwrócił się na pięcie i odszedł, a ja stałam na chodniku i patrzyłam w ziemię.

***

    W szkole szybko się zaaklimatyzowałam. Minęły co prawda dopiero trzy dni, ale już czułam się tu jak u siebie. Kastiel więcej się do mnie nie zbliżył. Zresztą na terenie szkoły miał zakaz. Było piękne piątkowe popołudnie i nie wiedziałam co robić. Wyszłam do parku

i usiadłam na jednej z wielu ławek.

- Oliwia?

    Odwróciłam głowę w stronę, z której dobiegał głos i uśmiechnęłam się szeroko.

- Cześć, Nataniel.

- Mogę się dosiąść?

- Jasne.

- Nie wiedziałem gdzie się podziać, więc przyszedłem tutaj. Dobrze trafiłem- uśmiechnął się.

- To tak samo jak ja- mój palec przeszył nagły ból. Syknęłam i przyjrzałam mu się.

- Co jest? Drzazga ci się wbiła. Daj, wyciągnę ją- Nataniel zbliżył się do mnie i owionął mnie zapach jego dyskretnych perfum. Przymknęłam oczy. Jego ramię stykało się z moim i w tamtym miejscu czułam przyjemne mrowienie.

- Gotowe.

- Boli.

- Bo była duża. Ławki w parku są stare. Jak byłem mały, to mama zawsze całował moje bolące miejsce. Może tobie też przejdzie- nim zdążyłam cokolwiek powiedzieć uniósł moją rękę i ostrożnie pocałował w palec. To mnie tak rozczuliło, że pogłaskałam go po policzku. Spojrzał na mnie z uśmiechem. Jego śliczne miodowe oczy były tak blisko moich. Boże, dopiero teraz zauważyłam jaki jest diabelnie przystojny. Wiedziałam, że jest ładny, ale z bliska wydawał się jeszcze piękniejszy. Poczułam mrowienie w brzuchu. Tak chciałam, żeby mnie pocałował, ale on dalej na mnie patrzył. Dotknął mojej dłoni i spojrzał na nią. Ja też popatrzyłam w tamtym kierunku. Zaczął wodzić palcem wskazującym po mojej dłoni, a potem kreślił linię coraz wyżej, aż dotarł do ramienia i policzka. Patrzyłam jak zaczarowana na jego rękę. Przez ciało przechodziły mi wibracje. Kiedy zatrzymał palec na moich ustach, spojrzałam w jego ciepłe oczy. Spuścił dłoń na dół, a mój wzrok automatycznie powędrował za nią, dlatego nie zauważyłam, kiedy się nachylił i delikatnie dotknął ustami mojego policzka. Poczułam się tak dobrze.  

    Odsunął się ode mnie na chwilę i odgarnął mi z czoła grzywkę.

- Normalnie się tak nie zachowuję, ale dzisiaj coś mnie opętało. Chyba ty- jego oddech przyjemnie łaskotał mnie w kark. Objął mnie i pocałował po włosach. Wtuliłam się w jego ramię i przymknęłam powieki.

- Kastiel?